“Assen”….een Engelstalig TT lied van de Cresters over de TT races in 1977.

Ter gelegenheid van de Castrol soundtrack die er werd gemaakt over de TT races van 1977.
(Die dus op een geweldige manier gewonnen werd door onze eigen 500 cc winnaar Wil Hartog)

G E W E L D I G ! Onze “eigen” Wil Hartog wint in 1977 de 500 cc TT !

 
Wil Hartog was een paar dagen voor de TT nog met darmklachten bij de dokter geweest, maar nu Boet van Dulmen (dubbele armbreuk in Dijon) en Marcel Ankoné (gevallen in de training) niet konden starten was hij de enige Nederlandse kanshebber op een redelijke klassering. Hij trainde slechts als tiende en was maar liefst 5 seconden langzamer dan Barry Sheene en Philippe Coulon, maar hij had zoals altijd een bliksemstart en kwam op de natte baan na de eerste ronde vooraan door. Christian Estrosi, die toch ook een slechte start had gehad, bleek de enige die Hartog kon bedreigen. Hij kwam steeds dichterbij en nam na zes ronden de leiding zelfs over, maar in de tiende ronde viel hij in de Geert Timmer bocht. Pas twee ronden voor het einde wist Sheene zich los te maken uit de achtervolgende groep en ook hij kwam dichter bij Wil Hartog, maar de tijd was te kort om nog te winnen. Hartog won zijn thuiswedstrijd, Sheene werd tweede en Pat Hennen werd derde.

 
Een jaar later, in 1978 dus, komt er een Engelstalige single uit de soundtrack voort, een liedje van de Cresters en uitgebracht door motoroliefabrikant Castrol. Hierboven: De originele voor- en achterkant van de hoes en de opdruk op de single zelf, van de “Castrol” single uit 1978.

 
The Cresters zingen in hun “Assen” lied o.a. ook over Wil Hartog en Barry Sheene en natuurlijk over alle meisjes die vanuit de hele wereld naar Assen komen. Het feest gaat hier door tot diep in de nacht en je wordt wakker met een flesje bier in je hand. Het is eigenlijk jammer, zingen de Cresters uit volle borst, dat Sheene en Hartog al die pret nu moeten missen…. (Mister Sheene wordt onderaan deze pagina nog bezongen door Dirk & Stig…als troost denken wij….)

The Cresters. Wie waren dat ook alweer?
(Er waren een paar wisselingen in de band en nadat  Malcolm Clarke in 1968 overleed, gingen ze met z’n drietjes verder)

In eerste instantie is de Britse band “The Cresters” ontstaan als begeleidings-bandje van de destijds bekende Engelse zanger Mike Sagar. Mike is later een paar keer geopereerd aan z’n stembanden en hun eigen Malcolm Clarke nam de zangmicrofoon toen van hem over. Het hoogtepunt in hun carrière was wel, dat ze in 1963 samen met de Beatles op tournee zijn geweest. Guitarist Richard Harding bouwde inmiddels een goede reputatie op vanwege z’n sublieme gitaarspel. Harding had ook wel mazzel eigenlijk, dat z’n vader een grote muziekwinkel had en hij nam vaak de door hem geliefde Gretsch “White Falcon” mee, die in die tijd maar liefst £ 700 kostte….zo’n beetje anderhalf jaar-salaris in de begin zestiger jaren! Malcolm Clarke is trouwens in 1968 op slechts 26 jarige leeftijd overleden aan leukemie. De Cresters zijn er in de tachtiger jaren mee gestopt, maar traden nog wel af en toe eens samen op, maar daar zijn ze in 2004 definitief mee gestopt. Richard (Harding) was in de eind tachtiger jaren, maar ook in de negentiger jaren, al veel bezig in z’n eigen muziek-opname-studio. Johnnie Casson was al jaren een vrij succesvolle komiek. John Harding deed af en toe nog wat solo dingetjes en kreeg later MS. Richard Harding bespeelde de gitaar vaak tijdens live-optredens van de beroemde country zangeres Tammy Wynette. En Mike Sagar zal wel geen last meer van z’n stembanden hebben, want samen met Richard Harding (1943) traden ze later nog regelmatig op.

  
Hierboven: Links Richard Harding in 2018. Midden: Richard en Mike in 2010. Rechts Mike Sagar in 2016 

Ik probeerde al heel lang in contact te komen met Richard Harding en…..dat is me uiteindelijk gelukkig gelukt. Ik laat m’n ooorspronkelijke tekst ook gewoon staan, want dat klopt wel zo’n beetje, maar de inhoud van Richard Harding’s email van 27 oktober 2019 bevatte toch nog diverse interessante gegevens; de Engelse tekst in de email heb ik goed kunnen vertalen en in het kort komt dat hier op neer:
Mike Sagar en Richard Harding begonnen samen een band in 1958. Mike Sagar was de zanger en Richard bespeelde de leadguitaar De twee werden aangevuld door Malcolm Clarke op guitaar, Ian Bannister op bas en Colin Howton op drums. De naam “The Cresters” bedachten we tijdens een repetitie. In december 1960 kregen The Cresters zelfs een platen-contract bij HMV Records. De bezetting van de band  veranderde ondertussen een beetje, in 1963 was de jongere broer van Richard Harding, te weten John Harding, de bassist van de band. Johnnie Casson kwam in de plaats van drummer Colin Houghton. Mike Sagar moest helaas de band verlaten wegens ernstige stemproblemen; dat was zelfs zo ernstig dat hij zo’n beetje 3 jaar lang alles met handen en voeten moest proberen uit te leggen. Onze guitarist Malcolm Clarke werd nu onze zanger en ik deed altijd al de tweede stem. En we hadden redelijk veel succes, in 1964 kwam de single “I just don’t understand” uit via het HMV Record label en later dat jaar verscheen via platenlabel Fontana een z.g. Jackie Wilson liedje, “To be loved”. Spijtig genoeg kreeg Malcolm Clarke leukemie en overleed in augustus 1968. Vanaf die tijd bestond onze band eigenlijk nog maar uit drie man.  Johnnie Casson (29-4-1943), m’n jongere broer John Harding (22-9-1946) en ikzelf dus. (Richard Harding is geboren op (14-9-1943). We hadden de mazzel, dat Johnnie, behalve dat hij een hele goede drummer was,  ook nog eens een geweldige komiek bleek te zijn, dus we veranderden langzaam de stijl van onze optredens, leuke liedjes spelen en dat werd dan aan elkaar gekletst en gegrapt door Johnnie; we hadden het smoordruk in die tijd! Ondertussen kreeg ik ook steeds meer werk van anderen om b.v. video’s te voorzien van bijpassende muziek en/of soundtracks; later volgden nog vele opdrachten van zowel radio en tv. En op een gegeven moment moest ik iets doen voor een producent van een destijds populair motorprogramma en die man, ene David Wood, kreeg het idee om een liedje te gaan maken over de TT. Ik weet niet meer precies hoe of dat allemaal in z’n werk is gegaan toen, maar Wil Hartog’s naam vergeet ik nooit weer. En ja, Castrol heeft dat plaatje later nog uitgebracht. Ik was trouwens zelf de zanger van dat TT liedje “Assen” en ik bespeelde ook alle instrumenten….uhh, oh nee, Johnnie Casson heeft me nog geholpen op drums….hahaha. We zijn nog behoorlijk lang doorgegaan met ons drietjes…nog tot november 2004…en we kunnen toch maar mooi vertellen dat we met heel veel topbands hebben opgetreden, inclusief de Beatles en de Rolling Stones. Johnnie Casson werd een bekende komiek hier in Engeland. Ik heb ook nog veel rondgetourd met Tammy Wynette! En gelukkig was Mike Sagar weer helemaal goed bij stem en hebben we links en rechts nog best veel opgetreden met z’n beidjes. Spijtig genoeg gaat het momenteel heel slecht met Mike….geen energie meer, veel op bed, ernstige COPD , niet goed. Ik ben al een poosje bezig een soortement biografie over hem te schrijven. M’n broer John (Harding) heeft al meer dan 30 jaar MS en zit in een rolstoel, maar nog heel goed bij zinnen! En hoe of het met mij is? Tja, behalve dat het wat minder gaat met m’n ogen, gaat het nog super goed met me. Ik heb het nog steeds smoordruk met van alles en nog wat, moet ook nodig weer in m’n nieuwe muziek-opname-studio aan de gang, want ik wil eigenlijk nog heel veel grappige muziek dingetjes doen.

Johnnie Casson timmert in 2019 schijnbaar nog steeds behoorlijk aan de weg….  

Maar….het komt er dus op neer, dat niet de Cresters dit lied hebben uitgebracht, maar eigenlijk is het gewoon een (toevallig) solo-projectje van Richard Harding zelf….met een beetje hulp van z’n maatje Johnnie Casson! 

 
Hierboven de TT Poster,  de (bijna) start van de 500 cc en het programma van 1977 

En voor de liefhebbers hieronder ook nog een korte impressie van Wil Hartog’s geweldige 500 cc race.

Hieronder álle resultaten van die indrukwekkende TT carrière van Wil Hartog:

Er is ook een Wil Hartog Museum!  Weliswaar op Facebook, maar bijzonder leuk en interessant!

Ook doordat The Cresters het in hun lied nog hadden over “hun” Barry Sheene, die slechts tweede werd, plaatsen we hieronder nog even dat liedje, met als titel “Mr. Sheene” . Dat liedje is door “Dirk & Stig” (van de Rutles) een jaartje later uitgebracht. Dirk & Stig maakten destijds deel uit van de Rutles .(en de Rutles waren weer een parodie op de Beatles) Dirk McQuickly (parodie op Paul McCartney, werd gespeeld door Eric Idle) en Stig O’Hara (parodie op George Harrison, werd gespeeld door Ricky Fataar) Rechts nog een leuk plaatje van The Rutles….